I was silent for a brief moment. Nilagay ko muna mga gamit ko sa table niya. I took the stool para makaupo. Nagbugtong-hininga ako. Ayaw ko sanang sabihin kay sir pero mas ok kung may makikinig ng saloobin. It would help release the burden inside your chest. After that call, lumabas nako ng opisina at nagpunta muna sa open ground ng facility. Mag-isa akong nakaupo lang sa tabi habang iniisip kung saan ang next destination ko. I called my family and told them about it. Hindi ko sinabi kung bakit ako nabigyan ng sanctions dahil nakakahiya. Kaya sinabi ko na lang na marere-assign ako sa ibang hospital. Nalungkot lang din ako dahil malalayo nanaman ako sa family ko. Ang worst talaga ay baka sa Visayas or Mindanao ako ipadala. I had no choice kasi may pamilya akong kailangang pakainin. Kaya nga lang, hindi ko na sila maalagaan dahil baka sa malayo na ako mapunta. I was literally crying! Hindi ko na napigilang umiyak. I was processed as a patient there at dinala ko sa isang room na nasa ground floor lang. Nagtataka ako dahil bakit ako dinala doon, eh, puro military lang ang priority nila. But I settled in at naghintay sa papasok na nurse. Madami din kasi akong gustong itanong. Before that, I called my family first para i-update sila. I was feeling ok naman, may low-grade fever lang. So, nag-rest muna ako sa bed para hindi lumala symptoms. After few strokes, tuluyan ko nang binaba ang kanyang boxers. Tumambad sa mga mata ko ang kabuuan ng kanyang pagkalalaki. Putangina! Iba talaga kapag sundalo! Napalunok ako. Napa-clear ako ng lalamunan. Shit! Malaki talaga! I was feeling sad on my last day at the PCG Quarantine Facility. Maganda kasi yun place. Well-organized. Well-managed. Hindi masyadong crowded, unlike sa ibang facilities. Madaling puntahan. Malapit lang sa house namin. And most of all, I’m going to miss Lt. Pagkalinawan. We have something special going na. He’s more than a patient to me.

Tumayo si Ejay at lumapit sakin. He was comforting me while I sipped on my water bottle. Hinihimas-himas niya yung likod ko. A few moments later, bumaba yung paghimas niya sa pwet ko. Sinalat niya ito at pinisil-pisil mula sa pants ko. It’s ok, nurse, nandito ka naman para palakasin ang loob ko, diba?”, he looked at me very seriously.Stalker: I want you to blow him off. As in, at this moment, gusto kong makita kung paano ka sumubo ng titi… I came down from my room and went straight to the dining area to have breakfast. Nakita kong kumakain na doon sila Ate and her boyfriend. Mailap si Kuya John at hindi makatingin sakin. On my end, I was feeling normal. Parang walang nangyari. But, I was more shy looking on my sister. I was still feeling some guilt that time. Hindi pinagsisisihan pero, kahit papaano, I was feeling ashamed of myself for seducing her boyfriend. But hey, I’m a woman now. I should stand firmly on that decision! Sir, ayaw ko din naman po malaman yun kasi it’s personal. Ang sinasabi ko lang ay sana bigyan niyo po ng chance ang family niyo na makausap ka at malaman ang iyong sitwasyon. Sa oras na ito, sila lang talaga magpapalakas ng loob niyo.” Ms. Anna just lost her job due to this pandemic, right? So, it might have triggered a depression stage, hence, the delusions.” Gumanti si Lt. Pagkalinawan at dumapo naman sa aking pwet ang kanyang kamay. He gently gave it a squeeze while mashing it with his manly palm. Sinilid niya nag kanyang gitnang daliri sa loob na panty ko. Traced the lining from my butthole pababa sa pussy ko. It stayed there for a while, hindi kumikilos hanggang sa magsimula itong maglikot sa ibabaw ng hiyas ko. He was spreading its wetness around the labia. Yes, kanina pa namamasa puki ko!

Kung susubukan kong kausapin sila, baka lalo lang ako tablan ng sakit nato. Hindi ko kasi alam kung paano ko sasabihin. Hindi ko alam kung saan magsisimula. Ilang taon na akong hindi nakikipagusap sa pamilya ko. Hindi ko din alam kung tatanggapin nila tawag o text ko.” Hindi naman halata. He he!”, and then I veered my eyes on Kuya John. “Hi, Kuya! Good morning! How was your sleep naman?”, as I let out a slight smile on my face. Pagbaba ko ng pantry, nandoon nanaman si Ejay at hinihintay ako. Napansin niya kaagad na medyo maluha-luha ang mga mata ko. Hindi ko naman din kasi mapunasan dahil bawal akong maghubad ng PPE during my rounds. Sa nurse station lang kami pwedeng magtanggal ng protective gears.Nagbigay ako ulit ng mga gamot niya at pinalitan ang hose ng kanyang nebulizer. Binigyan ko din siya ng iba pang gamot para makatulog siya nang mahimbing sa gabing iyon. Nag-try akong bilisan lang ang pag-stay ko doon para hindi na maging awkward pa ang situation. We stayed in that position for a few minutes. Parehas kaming pawisan, hinihingal. Nakadagan pa siya sakin. Ang bilis ng tibok ng puso niya. Nanghina ako. Parang nilabas ko lahat ng energy ko sa pagtatalik namin. Sulit! Sulit talaga ang last day ko! Dahan-dahan kong hinubad ang top part ng PPE ko. Tangina, I breached medical protocol nanaman! Bahala na! For the first time, Lt. Pagkalinawan had a clear look at me, kahit naka mask pa ako.