Suárez, Carlos Fonseca (2016-09-27). "Translation Tuesday: Colonel Lágrimas by Carlos Fonseca – extract". The Guardian. ISSN 0261-3077 . Retrieved 2017-08-30. Sonradan aklını yitiren antropolog Karl-Heinz von Mühlfeld’in anlattıklarını dinleyen Yitzhak Abravanel bu duyduklarını kızına, yazar Alicia Abravanel’e aktarır. Onun izini süren Julio ise romanımızın kahramanıdır. Orta Amerika labirentlerinde, Guatemala, San Salvador, Nikaragua’da geçen olaylarla Abravanel’in bulunduğu yerlerde yaşanılanlarla roman olgunlaşır. Fonseca Suárez was born in San José, Costa Rica in 1987. Born to a Costa Rican father and a Puerto Rican mother, he spent most of his adolescence in Puerto Rico. [8] Eski arkadaşı yazar Aliza Abravanel ölmüş, ve bitmemiş son eserini yayına hazırlama görevini yıllardır görüşmedikleri Julio’ya emanet etmiştir. Julio biraz suçluluk duygusu, bolca da merakla Humahuaca’ya gittiğinde, kendi yaşamının bir kez daha arkadaşıyla sımsıkı örtüştüğünü farkeder. Each of these subscription programs along with tax-deductible donations made to The Rumpus through our fiscal sponsor, Fractured Atlas, helps keep u s going and brings us closer to sustainability. The Rumpus is a sponsored project of Fractured Atlas, a non-profit arts service organization. Contributions for the charitable purposes of The Rumpus must be made payable to “Fractured Atlas” only and are tax-deductible to the extent permitted by law.

Cenup üç bölümden oluşuyor. Sırasıyla “Şahsi Bir Dil”, “Kaybın Lugatı” ve “Bellek Tiyatrosu”. Wittgenstein’ın dilin ve dolayısıyla bilincin hatta özbilincin de toplumsallığına vurgu yapan “şahsi bir dil tasavvur edilemeyeceği” önermesine atıfta bulunan ilk bölümde Julio’nun Humahuaca’ya yolculuğu, Aliza’nın ona miras bıraktığı son kitabından bölümlerle birlikte örülmüş. Otobiyografik öğelerin aşikar olduğu bu anlatının halkalarında Aliza’nın geçmişini, onu 30 sene evvel Güney Amerika’da bir “road trip”e sevk eden olaylar zincirinini okuruz. Roman ya da otobiyografik anlatının olay örgüsü kısaca şöyle: Yine de Cenup’un Sebald’in eserleri kadar güçlü olduğunu düşünmüyorum. Sözgelimi tüm o zor metinler ve tarihsel olaylarla yarattığı karmaşık labirent, şu pasajdaki gibi oldukça basit ve beylik bir sonuca açılıyor: Due to the death of a friend (who he has not seen in 30 years), a man is called down to an Argentinian artist’s commune to edit her final manuscript. From here, he is led on a path across different cultures and time periods, all connected by language, loss, and community. The protagonists of this sweeping novel strive to piece together the past in all its cruelty to better understand themselves and whence they came. Austral juxtaposes beautifully the search for truth and the artistic process in a depiction that makes one indistinguishable from the other. With great sensitivity, Carlos Fonseca captures the sense of dislocation that comes to define anyone who has ever been displaced.”

“Fiercely intelligent and wildly imaginative—a fever dream of a novel, rich and strange.”

Austral (Anagrama, 2022). Translated by Megan McDowell as Austral (Farrar, Straus and Giroux, 2023 and MacLehose Press, 2023) En esta brillante novela hay tres pérdidas y tres búsquedas. La escritora inglesa Aliza Abravanel intenta, en batalla con la afasia, terminar su libro. Un último hablante indígena se confronta con el desvanecimiento de su cultura y su idioma mientras un antropólogo lucha por evitarlo. A través de la construcción de un esotérico teatro de la memoria, un superviviente del genocidio guatemalteco busca recuperar los recuerdos perdidos tras los traumas de guerra. Y tras esas tres historias, una muy íntima: la del narrador, Julio, un profesor de letras sin ilusión que, tras ser designado albacea literario de su amiga Aliza, viaja hasta la colonia de artistas donde esta pasó sus últimos días y logra, mediante la lectura de su manuscrito póstumo, ajustar cuentas con su pasado. Julio, otuz küsur yıl önce Alicia ile birlikte çıktığı yolculuğu yarıda bırakmış olmanın suç­luluğundan kurtulmak isteği ile doludur. Aliza'nın rehberinin oğlundan yazara ait iki elyazmasına ulaşır. Bunlar “Şahsi Bir Dil” ile “Kaybın Lügatı”dır ve sembollerle, şifrelerle yazılmıştır. Üç bölümden oluşan “Cenup”un ilk iki bölümüne de adını verir bu belgeler. Kitabın üçüncü bölümünün adı “Bellek Tiyatrosu”dur. Juan de Paz Raymundo tarafından yaratılan bir projedir. Köyün hafızasını adeta bir müzeymiş gibi yeniden oluşturmayı amaçlayan bu projede askeri diktatörlükte şiddet ve çatışmalar görüp yakılıp yıkılan bir köy ele alınmaktadır. Tanıklıklar yeralmaktadır bu tiyatroda. Ve tanıklıklarda Aliza’dan bahsedilmektedir. Coronel Lágrimas (Anagrama, 2015). Translated by Megan McDowell as Colonel Lágrimas (Restless Books, 2016) A wonderful meditation on language and memory, and surely a strong contender for the 2024 International Booker.

The first of his two new projects, entitled The Buried Archive: Latin America and the Rise of a Forensic Aesthetics, sketches a history of the rise of a post-memory witnessing aesthetic in Latin America, while simultaneously tracing the story of the rise of human rights forensic anthropology groups in the region.His academic monograph The Literature of Catastrophe: Nature, Disaster and Revolution in Latin America, published from Bloomsbury, tells the ecohistory of how discourses on nature and discourses on history intertwined during the violent aftermath of the Latin American Wars of Independence. Synthesizing intellectual history and readings of textual production, and focusing on how natural catastrophes became tropes for thinking through historical eventuality during the 19th and 20th century in Latin America.

Reina, Elena (2016-11-28). "La FIL de Guadalajara celebra 30 años como la capital literaria de América Latina". EL PAÍS (in Spanish) . Retrieved 2017-08-30. Bunun üzerine hatasını anladı. O günlerde yaşananları açık seçik hatırlamasına engel olan kör noktayı görür gibi oldu. O ana kadar kendi yalanına inanmıştı: yolculuğu yarıda bırakmasının sebebi başlangıçta zannettiği gibi dönemin koşulları değil, başka bir şeydi. O hem kendine söylediği yalandı hem Aliza’ya sunduğu mazeret. Şimdi, adeta duyarsızlığını ve zayıflığını kınayan seslerle yüzleşince, o ana kadar gizli kalmış gerçeği görebiliyordu. O zamanlar da –Aliza’nın sinizm, kendisinin utangaçlık olarak tanımladığı– bir yanıyla, başkasının acısını tam olarak kavramanın mümkün olmadığı fikrine karşı koymuştu. Genç İngiliz arkadaşının kendisini müthiş yabancı bir gerçekliğe yüce gönüllülükle, çıkar gütmeden yaklaşma iddiası onu dehşete düşürüyordu.” Reina, Elena (28 de noviembre de 2016). «La FIL de Guadalajara celebra 30 años como la capital literaria de América Latina». EL PAÍS . Consultado el 30 de agosto de 2017. Carlos Fonseca is one of today's most promising Latin American novelists, and Austral—a reflection on identity, rootlessness and violence, written in admirable prose—is his most ambitious, most complex and most accomplished novel to date" — Javier Cercas, author of Even the Darkest Night Por otro lado, describe la incursión en algún lugar de Paraguay, de una colonia alemana que procura infructuosamente el resurgimiento de la raza aria. También una escritora europea que renuncia a sus raíces, intenta unirse a la lucha de los nativos latinoamericanos y pasados los años debido a una afasia va perdiendo su capacidad de lenguaje por lo que trata de plasmar sus últimas ideas en una especie de diccionario.I have tried in this review to convey the sense of a reading experience. I’m also thinking about the Metropolitan Museum of Art in my hometown, which is currently renovating its galleries for “the art of indigenous peoples”. The new galleries will be white, gleaming and flooded with light. The better to enhance the viewing experience of the lost civilizations of the Aztecs, the Mayans, and the Incas, the conquered peoples of the South Sea Islands and Africa. Cultures that had been, and are presently, fighting off the enforced silences that sometimes have been imposed on them by countries that speak European languages. Those histories are also relevant to the stories and concerns of Austral.

Hasta aquí todo hubiera funcionado perfectamente para mí. La escritura cuidadísima, precisa, matizada cuando hace falta, atenta siempre a los cambios de tercio de la novela. Pero hay un momento que servidor se pierde con las sorpresivas entradas en escena de personajes que arrastran una biografía y unas experiencias que tenemos que fijar, no sea que al final no sepamos por dónde vamos. Eso, no obstante, no hace mella en el tramo para mí mejor expuesto y justificado narrativamente. Me refiero a la novela inconclusa que Julio intercala en su relato (en tercera persona). Aquí la historia adquiere sentido narrativo, además de esa unidad estructural que estábamos extrañando en el conjunto de la novela. Aquí se narra una aventura personal y a la vez casi moral, la búsqueda de su lugar en el mundo de su narradora y protagonista y también del sentido de una búsqueda casi utópica, sin perder de vista el costado tenebroso que tienen las utopías. In this innovative novel three losses and three quests are pursued. English writer Aliza Abravanel tries, in a battle with aphasia, to finish her book. A last indigenous speaker is confronted with the fading of his culture and language while an anthropologist struggles to prevent it. And through the construction of an esoteric theatre of memory, a survivor of the Guatemalan genocide of the 1970s and ’80s seeks to recover the memories lost after the traumas of war. And behind these three threads lies the narrator’s own story: Julio, a disillusioned university professor, must try to understand and complete his friend Aliza’s novel, and come to terms with a past he shared with her but has blanked for thirty years.

bölüm başlığını bu lügat çalışmasından alıyor: “Kaybın Lügatı”. Katmanlar romanının tamamlayıcısı olan bu bölümde de Wittgenstein kilittaşı rolü oynuyor. Zira, düşünürün şahsi bir dilin imkansız olduğu önermesinden yola çıkarak, yine Wittgenstein’ın öne sürdüğü, acı deneyiminin ne denli kişisel olduğu sorgusu olay örgüsünde önemli bir yer tutuyor: “Acıyı benim kılan ne?” Nitekim Aliza ile Julio’yu yolculuklarının bir noktasında ayrılmaya iten olayla da bağlantılıdır bu soru. Julio, bir yandan Aliza’nın ona gönderdiği lügat şeklindeki kavram ve olaylardan oluşan labirentte yolunu bulmaya çalışırken bir yandan da yaşadıkları anlaşmazlığı bilincinde uyandırmaya başlar. Ve lügatteki kavram, tanıklık ve göndermelerle örülü bir madde onun 30 sene önce Aliza’yla ayrıldıkları noktaya, Guatemala’da korkunç soykırımların yaşandığı yere gitmesine neden olacaktır. Labirentin kalbi oradadır; Juan de Paz Raymundo adlı bir soykırım tanığının, onun hayatını kurtaran Cizvit papazı sayesinde haberdar olduğu Rönesans filozofu Guilo Camillo’nun çılgın kuramının izinden giderek kurduğu Bellek Tiyatrosu”nda. Granta’ consagra la literatura del español diverso». El País. 7 de abril de 2021 . Consultado el 7 de abril de 2021.