Peter Hunt; Sheila G. Bannister Ray (2004). International Companion Encyclopedia of Children's Literature. Roudledge. p.703. ISBN 978-0-203-16812-7. It's still true,' Jip says. 'And there are people inside. And the pilot sits at the front. Shall we play aeroplanes?' Anna Maria Geertruida "Annie" Schmidt was born on 20 May 1911 in Kapelle, Zeeland in the Netherlands. She was the daughter of Dutch Reformed minister Johannes Daniel Schmidt (1871–1951) and school teacher Geertruida Maria Bouhuijs. She had an elder brother Wim and two older sisters also named Anna M.G. who both died young and before she was born. She was called Zus (English: Sister) by her family. [11] [12] Typerend voor de Jip-en-Janneke-verhalen is verder dat ze bestaan uit korte zinnen met korte woorden. Wij analyseerden dertig verhalen en daaruit blijkt dat een doorsneezin zo’n zes woorden bevat, met gemiddeld vier letters per woord. Daarmee zijn deze verhalen volgens het AVI-systeem – dat teksten indeelt op moeilijkheid – geschikt voor kinderen uit groep 4.

Maar dan nog zijn we er niet. Uit een recente publieksenquête van de Nederlandse Taalunie blijkt dat de burger niet zozeer vindt dat er te veel onbegrijpelijke woorden en zinnen in overheidsteksten staan, als wel dat die teksten zo onpersoonlijk zijn. Schrijvende ambtenaren zouden meer moeten meedenken met hun lezers. De verhalen over Jip en Janneke verschenen tussen 1952 en 1957 in het Parool en werden later gebundeld om vervolgens talloze keren te worden herdrukt. Hele generaties zijn er dus mee opgegroeid. Maar pas in 2002 krijgt het begrip jip-en-janneketaal een bredere betekenis. VVD-partijvoorzitter Bas Eenhoorn vindt lijsttrekker Hans Dijkstal te genuanceerd in zijn woordkeuze en roept hem op om meer in ‘jip-en-janneketaal’ uit te leggen waar de VVD voor staat. De term ontstaat dus in de politiek, notabene een sector die nu niet bepaald bekendstaat om zijn begrijpelijke taal. Toch kent iedereen sindsdien het begrip jip-en-janneketaal als taal die voor iedereen in de maatschappij te begrijpen is. KenmerkenJip liep in de tuin en hij verveelde zich zo.” Iedere Nederlander zal deze openingszin onmiddellijk herkennen. Maar ken je het volgende ook? “Jippus in horto ambulabat. Omnium taedebat.” Voor iedere nerd op zoek naar jeugdsentiment is er nu ook ‘Jippus et Jannica’, ‘Jip en Janneke’, maar dan in het Latijn! Gelukkig staat het Nederlands ernaast, want anders had ik ook niet alles kunnen volgen. And so it happened. Jip and Janneke played together. One day in Jip's garden. The other day in Janneke's garden. And they played house.

Anna Maria Geertruida "Annie" Schmidt (20 May 1911 [1] – 21 May 1995) [2] was a Dutch writer. [3] She is called the mother of the Dutch theatrical song, [4] and the queen of Dutch children's literature, [5] praised for her "delicious Dutch idiom," [6] and considered one of the greatest Dutch writers. [2] An ultimate honour was extended to her posthumously, in 2007, when a group of Dutch historians compiled the " Canon of the Netherlands" and included Schmidt, alongside national icons such as Vincent van Gogh and Anne Frank. [7] Jip has been to the airport with his father. He saw planes from very close by. 'They're ever bigger than our house,' he tells Janneke. 'They're as big as from here to the church.' Het Latijn was redelijk eenvoudig, veel simpeler dan Latijn dat je in oude bronnen zou tegenkomen, het was dus wel een beetje Jip-en-Janneketaal. Ik vind dat fijn, maar als je echt wilt oefenen met Latijn, is dit waarschijnlijk niet het beste boek om te lezen. Het is daarnaast grappig om te zien hoe woorden die in het Latijn niet bestonden vertaald zijn. Zo wordt een ijsje een “globuli gelati” (bevroren bolletje). In 1952, Schmidt began writing a radio show, De Familie Doorsnee, which ran until 1958. In 1957 she began writing Pension Hommeles, a musical comedy on VARA television. Op 13 september 1952 verschijnt het eerste verhaal van Jip en Janneke in het Parool. De strip is geschreven door Annie M.G. Schmidt en de tekeningen zijn van de hand van Fiep Westendorp. Wekelijks werd er een aflevering gepubliceerd over de avonturen van de buurkinderen Jip en Janneke en hun hondje Takkie en poes Siepie.Daar komt Jannekes moeder binnen en zegt: Kijk, een dokter en een mamma, die het kind uit elkaar trekken. Dat heb ik nog nooit gez ien, nog nooit. Veamos, veamos, ― dice el médico―, voy a examinarla un momento. ―Y le da a Marimuñeca un golpe en la cabeza con la cuchara. Wat is nu precies typerend voor jip-en-janneketaal? Om te beginnen gaat het dan om korte zinnen met korte woorden. Tekstwetenschappers die de verhalen analyseerden, concludeerden dat de teksten op AVI 4-niveau zijn – het niveau dat een leerling in groep vier van de basisschool kan lezen. Als je dat hoort, is het niet verwonderlijk dat veel professionals – zoals in de juridische sector – het liefst ver weg blijven van de term jip-en-janneketaal. Want ze willen best in begrijpelijke taal communiceren, maar daarbij hun doelgroep natuurlijk niet aanspreken alsof het kleine kinderen zijn. Bovendien mogen vooral juridische teksten niet voor meerdere soorten uitleg vatbaar zijn. HEMA ging hier bijvoorbeeld eens de mist in met zijn reisverzekeringsteksten. Wat er in de voorwaarden stond, was dat klanten hun geld zouden terugkrijgen bij annulering vanwege een ernstige ziekte of ernstige verwonding. Een verzekerde verstuikte zijn enkel, kreeg van de dokter het advies niet meer op wandelvakantie te gaan en deed beroep op zijn verzekering. Maar HEMA vond deze blessure niet onder ernstige verwonding vallen. Een rechtszaak moest uiteindelijk uitsluitsel geven. Samenhang met signaalwoorden Hij ging op de grond zitten en keek door het gaatje. En wat zag hij? Een klein neusje. En een klein mondje. En twee blauwe oogjes. Daar zat een meisje. Zij was net zo groot als Jip. "Hoe heet je?", vroeg Jip. "Janneke", zei het meisje. "Ik woon hier." "Gisteren woonde je nog niet hier ", zei Jip. "Vandaag woon ik hier", zei Janneke. "Kom je met mij spelen?"

It’s a good text, but you’ve kept the language so simple that it sometimes comes across as condescending. Ook de streepjes tussen de lettergrepen die in sommige edities van de Jip-en-Jannekeverhalen werden gebruikt om ze voor kinderen eenvoudiger leesbaar te maken, hebben een bredere betekenis gekregen. De Taalkalender gebruikte ooit het woord Jip-en-Jannekestreepjes voor overbodige streepjes tussen de leden van lange samenstellingen. Het [een grote doos – JEV, TS] is een helikopter.” ‘"Hoe dan?" vraagt Janneke. “Met de kapstok,” zegt Jip. Want er is een oude kapstok in het huis van Janneke. En daar mogen ze altijd mee spelen. En nu haalt Jip de kapstok. En zet hem in de doos. “Ziezo,” zegt hij. “Een echte helikopter. Waar wilt u heen, mevrouw?”“Naar Parijs,” zegt Janneke. “Daar gaan we dan,” zegt Jip. Five stars also for being able to share with my 4-year-old girl (in English) the stories my Mommy read to me (in Dutch) when I was her age!

Samenhang aanbrengen zonder te vervallen in al te lange zinnen kan ook door vragen te stellen en te beantwoorden. Annie M.G. Schmidt past deze methode veelvuldig toe, zoals het verhaal ‘Vliegen’ illustreert. Voor veel buitenlanders en immigranten zijn de verhaaltjes van Jip en Janneke een dankbaar hulpmiddel geweest bij hun verwerving van de Nederlandse taal. Het is niet echt duidelijk of hiermee de moeder van Jip of Janneke wordt bedoeld, maar dit wisselt waarschijnlijk ook wel af van verhaaltje tot verhaaltje. Als korte zinnen alleen niet helpen, wat dan wel? Volgens Land vormen korte zinnen op zich geen probleem, als schrijvers maar zorgen voor coherentie, voor een duidelijke samenhang in de tekst. Hiervoor kunnen ze onder andere verbindingswoorden inzetten: voegwoorden als want en terwijl en woord(groep)en als ten eerste, ten tweede en de reden hiervoor is, die de verbanden tussen zinnen verhelderen.